Rozdział 24

                                          *Logan*

Bez słowa ruszyłem w jej stronę. Stanąłem koło niej i Podobnie do Karoli wpatrywałem się w widoki przed sobą. Dziewczyna nawet na mnie nie spojrzała. W sumie nie spodziewałem się innej reakcji. Po chwili postanowiłem w końcu zacząć rozmowę.

-Dlaczego wyszłaś?- Jako odpowiedź otrzymałem tylko wzruszenie ramionami. Próbowałem dalej.- Co się stało?

Karola westchnęła.

-Naprawdę tego nie zauważasz?

Zdziwiłem się. Czego miałbym nie zauważać? Głębiej się nad tym zastanowiłem. Czy były jakieś sytuacje, które mogłem źle odszyfrować? Mogłem zrozumieć ją inaczej, niż ona by tego chciała? Mogłem nie zauważyć jakiegoś zachowania? Nic takiego nie przychodziło mi do głowy. Potrząsnąłem głową zrezygnowany. Nic nie przychodziło mi do głowy.

-Czego mam nie zauważać?- Uważnie się jej przypatrywałem. Dziewczyna przeniosła wzrok z plaży, przy której stał nasz domek, na mnie. Pokręciła przecząco głową.

-Nieważne.

-A właśnie, że ważne. Powiedz, o co chodzi?- Czarna głęboko westchnęła.

-Chodzi mi o ciebie. Ciebie i Sabinę, okey?- Zaskoczony wbiłem w nią wzrok. Wszystko zaczynałem składać w całość. Pocałunek na plaży i Karolę nie odzywającą się do mnie po tamtym zdarzeniu. Niechęć Sabi, co do mojego pomysłu. I w końcu dzisiejsze zachowanie dziewczyny. Niekontrolowanie zachichotałem.

-Jesteś zazdrosna.- Szeroko się uśmiechnąłem.

-Ja? Zazdrosna? No co ty! Niby dlaczego miałabym być zazdrosna? Przecież ty tylko całowałeś się z moją przyjaciółką. No i potem z nią flirtowałeś. No, ale przecież to nic. Bo ja wcale się w tobie nie zakochałam. Skądże. Bo niby dlaczego? Wcale nie jesteś przystojny, nie masz dołeczków, genialnych włosów, głosu, którego mogłabym słuchać codziennie, char…-Z każdym jej słowem czułem się coraz bardziej głupio. Z drugiej strony jednak byłem strasznie szczęśliwy. Dziewczyna, która mi się podoba właśnie stała przede mną i mówiła, że odwzajemnia moje uczucia. Nie przedłużając złapałem ją w talii i przyciągnąłem do siebie, czule całując. Na początku była zaskoczona, po chwili jednak poczułem jak jej usta układają się w lekki uśmiech. Odwzajemniła moją pieszczotę pogłębiając pocałunek. Miałem ochotę podziękować Jamesowi za to nieszczęsne jajko. Wplotła palce w moje włosy i ani się nie obejrzałem, a odsunęła się ode mnie, głośno śmiejąc. Przypatrywałem jej się z szerokim uśmiechem na twarzy, chłonąc każdy szczegół tego wspaniałego poranka. Po chwili nie wytrzymałem i zapytałem:

-Dlaczego się śmiejesz?- Próbowała się uspokoić. Po chwili, gdy już jej się to udało, wydyszała:

-Co ty masz we włosach?

Złapałem się za głowę i zrobiłem wielkie oczy. Po mojej wdzięczności do Jamesa nie zostało ani śladu.

-Jajko.

-A…Jak ono się tam znalazło?- Widać było, że powstrzymywała śmiech. 

-James mnie nim rzucił.

Wzruszyłem ramionami, a dziewczyna pokiwała głową z dezaprobatą. Mocno ją przytuliłem , a ta się mnie wtuliła. W tym momencie nie potrzebowałem nic więcej. No… Może wyjaśnienia pewnej sprawy. Właśnie tym postanowiłem się teraz zająć.

-Odkręcę tą całą sytuację z Sabi.

Czarna się ode mnie odsunęła i gwałtownie pokiwała głową.

-Sabi naprawdę teraz tego potrzebuje. Tylko… Mógłbyś ograniczyć mi niektórych widoków.- Nieśmiało się uśmiechnęła.

-Ja.. Nie wiem. To trochę nie fair z stosunku do ciebie, nie sądzisz?

-Nie- Uśmiechnęła się- Uważam, że jak to zacząłeś, to teraz musisz skończyć. Ważne, że ja wiem jak jest naprawdę. – Wytarła ręce w spodnie. Posłałem jej rozbawione spojrzenie.-No co? Nie codziennie ma się ręce całe w jajku.- Radośnie się uśmiechnęła i skierowała się w stronę domu. Złapałem ją za rękę i przyciągnąłem do siebie, delikatnie całując. Po chwili, gdy już się odsunąłem pociągnąłem ją za rękę do środka. Wchodząc do domu poczułem na sobie wzrok wszystkich obecnych w pomieszczeniu. Omiotłem jadalnię spojrzeniem i stwierdziłem, że brakuje tu jednej osoby. Za swoimi plecami usłyszałem głos Karoli.

- Gdzie jest Carlos?

-Pojechał do Reach. Ale to nie ważne. Powiedz lepiej co tam u was!- Sabina się wyszczerzyła.

-A co ma być u nas? – Uśmiechnąłem się.

-Jesteście razem?- Padło kolejne pytanie. Tym razem to James domagał się odpowiedzi.

Spojrzałem na Czarną.

-Jesteśmy?

Jestem z nowym rozdziałem. Nie będę się rozpisywać. Napiszę tylko, że od dzisiaj mówcie mi Ty Wredna Małpo Kończąca Rozdział Kiedy On Się Rozkręca.  Tak Olu, też Cię kocham :D

Haha xD MyheroisLogan- Musisz częściej pisać takie komentarze. Świetnie się je czyta ;)

Poza tym chciałabym bardzo podziękować czytelniczce pod nazwą: Manka. Naprawdę chciało Ci się to wszystko czytać? :O Bardzo Ci dziękuję za każdy komentarz ;)

No nic. To tyle. Do następnego ;)