Rozdział 56.

*Sabi*

 Przed wyjściem z łazienki wybrałam numer do Emmy.  Ruda zafundowała wszystkim dzwoniącym do niej wysłuchanie jednej z piosenek Demi Lovato.  Oparłam się o ścianę i czekałam na jakikolwiek znak życia ze strony mojej przyjaciółki.

-Tak?- Jej głos był cichy, mówiła szeptem.

-Emma! Dlaczego nie przyjechałaś z resztą? Dlaczego szepczesz? Coś się stało?  James coś zrobił?- Od razu zasypałam ją pytaniami.

-Nie mogłam. Sama nie wiem. Wszystko w porządku. Jakie było kolejne pytanie?- Jej głos przybrał normalny ton.

-Co? Nie wiem, nie mam pojęcia. – Przeczesałam włosy palcami i spojrzałam na swoje odbicie w lustrze.

-Cokolwiek. W każdym bądź razie przeproś tam wszystkich, że nie mogę teraz z wami być. – Usłyszałam jakieś szepty, a kolejne zdanie dziewczyna znowu wyszeptała.- Przepraszam. James coś mówił?

-Martwi się o ciebie.- Mruknęłam.- Na pewno wszystko dobrze?

-Tak, powiedz mu, że go kocham. To nie problem?

Automatycznie się uśmiechnęłam.

-Sama mu jutro powiesz, dzisiaj jest nieosiągalny.

-Co masz na myśli?

-Zasnął podczas oglądania filmu. Ja może tam do nich wrócę. Ty najwyraźniej też jesteś zajęta. Zadzwoń jutro.

Emma jedynie przytaknęła. Ta rozmowa wcale mnie nie uspokoiła.

*Karola*

W domu rozległo się pukanie do drzwi.

Przewróciłam się na plecy i jeszcze nie do końca świadoma tego, co się wokół mnie dzieje spojrzałam w bok. Kiedy zobaczyłam śpiącego koło mnie Logana, mimowolnie się uśmiechnęłam. Myślami wróciłam do wczorajszego wieczoru, a potem nocy. Nie byłam jednak w stanie rozwinąć swoich myśli, gdyż poranny gość ponownie dał o sobie znać. Dość niechętnie zwlokłam się z łóżka, uważając jednak by nie obudzić mojego chłopaka. Podchodząc do szafy wyciągnęłam z niej długi, czerwony szlafrok i zarzuciłam na siebie. Chwyciłam za obydwie strony paska owiniętego wokół mojej talii i mocno go zawiązałam, nie zostawiając możliwości zsunięcia się nakrycia. Po cichu wyszłam z pokoju i ostrożnie stąpając po kafelkach doszłam do drzwi. Chwyciłam za klamkę i lekko pociągnęłam ją w moją stronę automatycznie stając przed nowymi znajomymi Sabi, Patrykiem i Olą. Zdążyłam ich poznać kilka dni wcześniej.  Zupełnie zapomniałam, że wczoraj chłopcy nalegali na poznanie ich, więc moja przyjaciółka musiała po nich zadzwonić.  Ona najwyraźniej też, bo teraz leżała na górze w jednym z pokoi i nie kwapiła do ruszenia na dół. Lekko się uśmiechnęłam i nadal zaspana szerzej otworzyłam drzwi.

-Miło was widzieć… Już.- Mruknęłam i obserwowałam jak nowi znajomi blondynki ściągają buty.

-Mama nie mogła się dowiedzieć, że nie poszedłem do szkoły, więc po drodze wstąpiłem po Olę i jesteśmy. –Chłopak stanął prosto.- Ślicznie wyglądasz w szlafroku.

-Przymknij się Patryk.- Ta Ola już mi się podoba.- Przepraszam, ale jest 9:30, więc myślałam, że już nie śpicie. Inaczej dałabym jakoś znać.- Uśmiechnęła się.

-Idźcie do salonu, ja tylko się przebiorę i do was przyjdę.- Machnęłam ręką w stronę drzwi prowadzących do dużego pokoju, a sama ruszyłam do pokoju, w którym była Sabina.  Otworzyłam z rozmachem drzwi i spojrzałam na obrazek przede mną. Automatycznie zatrzymałam się, a na mojej twarzy zalśnił szeroki uśmiech.  Sabi leżała wtulona w Carlosa, kołdra leżała na podłodze, a ich nogi były splątane ze sobą.  Tak bardzo korciło mnie, żeby ją obudzić. I właśnie to zrobiłam chwilę później, kiedy to podeszłam do niej, lekko kładąc rękę na jej ramieniu i potrząsając.  Spojrzała na mnie zdezorientowana. Zdezorientowanie jednak szybko zamieniło się w widoczną chęć mordu. Podniosłam ręce w geście poddania i kiwnęłam głową w stronę drzwi.

-Twoi znajomi czekają.- Wyszeptałam tak, by nie obudzić Carlosa. Ona jedynie lekko kiwnęła głową i ponownie wbiła ją w poduszkę. Chwilę tam stałam, lecz kiedy Sabi nie wyjawiła żadnych chęci do wstania po prostu wyszłam. Próbowałam.
_________________________________________________________________________

Przepraszam, że rozdział pojawił się dopiero dzisiaj, ale wcześniej nie byłam w stanie nic napisać. Szkoła daje nieźle w kość, trzeba przyznać.  Rozdział nudny, wiem.  Za to także przepraszam. Ale mogłabym mieć do was prośbę? Skomentujcie ten rozdział. To może być głupia kropka, po prostu chcę wiedzieć, czy opłaca się pisać. Z dnia na dzień czytający zniknęli. No nic.. Następny postaram się wstawić jak zawsze, w weekend.