Rozdział 51.

-Co jest?- Nie potrafiłam powstrzymać się od śmiechu. Z tą miną wyglądał naprawdę zabawnie.

-Czy ty się ze mnie śmiejesz?- Sam się zaśmiał.- Co byś powiedziała na odpuszczenie sobie dzisiaj nauki gry? Wrócilibyśmy tu jutro…

-Tak, dokładnie tak. Dlaczego?

-Poszlibyśmy dzisiaj na plażę. Jeśli wyjdziemy teraz, to spokojnie zdążymy na zachód słońca.- Wyszczerzył się.

Zerknęłam na zegarek. Faktycznie, mieliśmy jakieś pół godziny. To mogła być ostatnia taka okazja. Zważając na ten fakt bez niczego się zgodziłam. Jak na zawołanie obydwoje wstaliśmy, po czym ja na szybko wzięłam swoją torebkę. Przed wyjściem z budynku Carlos podszedł do jednego z pracujących tam ludzi i wymienił z nim kilka zdań. Nie interesował mnie temat ich rozmowy, więc sama wyszłam z budynku, by już po chwili stanąć koło samochodu. Nie musiałam długo czekać na Latynosa, zjawił się koło mnie chwilę później. Jako, że plaża była od nas oddalona o jakieś 30 kilometrów wsiedliśmy do samochodu, a niedługo potem już z niego wysiadaliśmy. Carlos zaparkował centralnie przy plaży, było jeszcze jasno. Złapał mnie za rękę splatając razem nasze palce. Lekko się uśmiechnęłam, to nadal było dla mnie nowym uczuciem. Chwilę później już stałam rozglądając się po plaży. Plaża była stosunkowo pusta, gdzieniegdzie jednak spacerowały pojedyncze osoby, który przyszły tu w tym samym celu co my. Lekko usiadłam na piasku. Mój chłopak zrobił to samo chwilę później. Zaczął rysować coś na piasku. Ciekawa starałam się zaglądnąć mu przez ramię, jednak skutecznie mi to uniemożliwiał. Coraz bardziej się niecierpliwiłam.

-Co ty tam robisz?- W końcu nie wytrzymałam i musiałam zadać to pytanie.  On chyba też sobie odpuścił.
-Serduszko.

Spojrzałam na niego jak na idiotę.

-Tak długo?

-Wiesz jak trudno narysować na piasku idealne serce?- Zaśmiał się.

-Wcale, że nie. Patrz.- Powiedziałam pewnie i spróbowałam zrobić to samo, jednak kiedy nie wyszło za pierwszym, drugim czy piątym razem zwątpiłam w swoje możliwości.- Weź ty sie tym zajmij.- Zaśmiałam się i przekręciłam oczami. Dlaczego pierwsza połówka wychodziła idealnie, a druga nie chciała się do niej dopasować?

-To trochę sobie poczekasz. – Mruknął i zaczął męczyć się z rysowaniem. Jak tak na niego patrzyłam, jak raz po raz z rezygnacją ściera chwile wcześniej narysowane, nieudane serce nie umiałam powstrzymać uśmiechu.

-Dlaczego tak ci na tym zależy?

-Chcę zrobić zdjęcie.- Zaśmiał się.

-Nie możesz sobie odpuścić?

-Em.. Nie. Nie tym razem.

Po jakimś czasie udało mu się zrobić względnie proste serca. Jakby nie mógł narysować jednego. Spojrzał na mnie zwycięskim wzrokiem.

-Gratulacje. Co masz zamiar teraz z tym zrobić?

Chłopak nie zawracał sobie głowy odpowiedzeniem mi. Wszedł na instagrama, zrobił zdjęcie i podpisał je, jednak nie było mi dane zobaczyć jego słów. Szybko wysłał je, przy okazji zaznaczając opcję wstawienia fotki na twittera. Długo nie musiałam czekać na powiadomienie z mojego telefonu.  Na szybko odblokowałam ekran i włączyłam TT. Zdjęcie wyglądało naprawdę ładnie, a podpis: ‘’Love is in the air’’ sprawił, że na moich policzkach pojawiły się rumieńce. Mimowolnie retweetnęłam tego tweeta.

-A teraz trochę poczekamy. Niech się zastanawiają, o co mi chodzi.- Zaśmiał się.

-Jesteś wredny.- Pokręciłam głową z dezaprobatą.

-Uczę się od najlepszych.

-Czy ty coś sugerujesz?- Uważnie na niego spojrzałam. On jedynie wzruszył ramionami nie odpowiadając na moje pytanie, a już chwilę później wstał, wyciągając rękę w moją stronę. Chwyciłam ją i z pomocą chłopaka wstałam, Carlos jednak nie miał zamiaru puścić mojej dłoni.  Spojrzałam na nasze cienie. Pomimo tego, że mój chłopak nie należał do najwyższych, przewyższał mnie o mniej-więcej głowę.

-To co, robimy drugie zdjęcie?

Spojrzałam na niego nic nie rozumiejąc.

-Jakie drugie zdjęcie?

-Chyba nie myślałaś, że na jednym poprzestaniemy?  Z tym zdjęciem musimy się pospieszyć.

-O czym ty mówisz?- Zmarszczyłam brwi.

-O tym, żeby nam słońce nie uciekło.- Zaśmiał się. Spojrzałam na niego pytając wzrokiem. Carlos nie zawracał sobie głowy wyjaśnianiem mi swojego pomysłu. Wyciągnął mój telefon z mojej kieszeni, odblokował go i włączył aparat. Po włączeniu podał mi go w szerokim uśmiechem na twarzy. Wyciągnął także swój i po zrobieniu tych samych czynności co z moim, odwrócił go w stronę piasku. Zdezorientowana zrobiłam to samo. Wtedy on wolną ręką objął mnie w pasie i lekko przyciągnął do siebie. Delikatnie musnął moje usta. Nie lubiłam tego, jak się mną bawił, więc kiedy powtórzył swój ruch wykorzystałam to, pogłębiając. Chłopak lekko uśmiechnął się przez pocałunek. Usłyszałam odgłos robienia zdjęcia, więc sama kliknęłam mały przycisk na moim telefonie.  Kiedy chwilę później oderwał swoje usta od moich, otworzyłam galerię i spojrzałam na zdjęcie. Wyszło niesamowicie. Carlos także ogarnął swoje i porównując je z moim stwierdził:
-Twoje lepsze. Wstawiaj.

Spełniłam jego prośbę. Nie dodałam tam żadnego opisu, jedynie oznaczyłam na nim latynosa. Kilka sekund po wysłaniu tweeta mogłam usłyszeć dźwięk równoznaczny z dostarczeniem powiadomienia na telefon mojego towarzysza. Mimowolnie się uśmiechnęłam. Chłopak podał dalej wyżej wspomnianego tweeta, a już chwilę później obejmował mnie od tyłu w pasie. Teraz zostało nam jedynie czekać na zachód słońca, zawsze niesamowity w tych stronach.

______________________________________________________________________

No i jest! Przepraszam, że tak długo. Zakończyłam.. normalnie. :O W związku ze szkołą będę starała sie dodawać rozdziały co weekend. Nie określam, czy to będzie sobota, niedziela, czy piątek. Tutaj.. nic się nie dzieje. Ale mimo wszystko mam nadzieję, że się spodoba. Do napisania ;)