Rozdział 59.

-Tak?

-Sabi…Pomóż mi…Nie wiem co robić…- Usłyszałam zapłakany głos mojej przyjaciółki. Automatycznie się wyprostowałam.

-Co się stało?

-Ja… Ja jestem w ciąży…- Wyszeptała, a ja szeroko otworzyłam oczy, patrząc na Carlosa. Czy ja się przypadkiem nie przesłyszałam?

Próbowałam szybko ogarnąć myśli.

-Emma, spokojnie. Jesteś pewna? Byłaś z tym u lekarza?- Zachowanie zimnej krwi nie przychodziło mi w tym wypadku łatwo.  Usłyszałam, jak moja przyjaciółka bierze głęboki wdech po drugiej stronie słuchawki.

-Byłam wczoraj, jak dzwoniłaś. To jest pewne. Sabina, on mnie znienawidzi.

-Nawet nie próbuj tak myśleć.- Próbowałam mówić jak najbardziej delikatnie.- On cię kocha. I jest naprawdę bardzo odpowiedzialny. Będzie się cieszył, kiedy już mu o tym powiesz.

-Ja nie dam rady mu o tym powiedzieć.- Ponownie usłyszałam niekontrolowany szloch. Tak bardzo chciałam teraz przy niej być i chociaż próbować jakoś ją pocieszyć. Że też ona nie przyleciała z chłopakami.

-Powiesz mu od razu jak wrócą do domu. I w tym momencie nie chcę słyszeć żadnego ‘ale’. –Powiedziałam twardo, głosem nie przyjmującym odmowy.

-Za bardzo boję się, że mnie zostawi.- Wyszeptała tak, że ledwo mogłam ją usłyszeć.

-Proszę cię, James? Nie oszukujmy się, Maslow jest najbardziej odpowiedzialny z całej tej czwórki idiotów.

Jakby na zawołanie Carlos mocno przyciągnął mnie do siebie i zaczął całować po szyi. Próbowałam jakoś się od niego odsunąć, jednak nie wychodziło mi za dobrze. A on nadal nie przestawał. Starałam  jakoś skupić się na rozmowie.

-To w sumie jest jakieś pocieszenie.- Cicho się zaśmiała.- Dam ci znać, kiedy już będę miała to za sobą.

-I może zadzwoń do Jamesa. Chłopak strasznie się o ciebie martwi. Jemu naprawdę na Tobie… Carlos, idioto, zostaw mnie w spokoju!- Nie wytrzymałam i posłałam mu poirytowane spojrzenie. Nie żeby mi się nie podobało, jednak mógł sobie wybrać lepszy moment.

On jednak zdawał się nie zwracać na to uwagi. Nie przerywał swojego zajęcia.

-Wiesz, mojemu…- W tym momencie na chwilkę się zacięła.- Kimkolwiek to będzie… Przyda się towarzystwo.

Mogłam wręcz wyczuć, jak podczas wypowiadania tych słów się uśmiechała.

-Z tym to lepiej idź do Karoli. Ona zdecydowanie lepiej będzie wiedziała jak spełnić twoją prośbę.

-Pomyślę nad tym. Dziękuję.

Pozostało mi tylko pożegnać się z Emmą. Odłożyłam telefon i odwróciłam głowę w stronę mojego chłopaka.

-Czy mógłbyś wreszcie się odsunąć?

-Nie?- Przejechał nosem po moim policzku, chwilę później całując to miejsce.- Po co dzwoniła?

Na jego pytanie wzruszyłam ramionami.

-Będziesz wujkiem.

-Emma jest w ciąży?- Odsunął twarz na taką odległość, by móc spojrzeć mi w oczy.

-Naprawdę nie potrafiłeś tego wywnioskować z naszej rozmowy?

-Najwyraźniej nie.- Wzruszył ramionami i wrócił do przerwanej czynności. Tym razem jednak lekko odchyliłam głowę, by dać mu lepszy dostęp.

-Emma boi się reakcji Jamesa.

-Niepotrzebnie. Swoją drogą James zamierzał się jej oświadczyć tutaj w Polsce, jednak przed wyjazdem, jak już pewnie ci wspominał, pokłócili się. No i postanowił jeszcze trochę poczekać.

-Jak oni szybko dorastają.- Pokręciłam głową z dezaprobatą i wstałam.

-Gdzie idziesz?- Mruknął mój towarzysz.

-Pod prysznic.- Widząc jego świdrujące spojrzenie szybko dodałam.- Nie idziesz ze mną.

-Wiesz jak zepsuć moje plany. Ale jesteś pewna?

-Tak, jestem.- Dla wzmocnienia mojej wypowiedzi pokiwałam głową  i zniknęłam za drzwiami łazienki. Chwilę później jeszcze je zamknęłam. Tak dla pewności.

Spojrzałam na swoje odbicie w lustrze, a moja ręka automatycznie obrała kierunek ku zaczerwienieniu na mojej szyi. Pokiwałam głową z dezaprobatą. Czy on naprawdę nie potrafił sie powstrzymać?

Mimo wszystko się uśmiechnęłam. To się porobiło.
___________________________________________________________________________

 Trzy ostatnie dni do głosowania. To od was zależy, co się stanie.

jak narazie prowadzą Sabina i Carlos z Karolą i Loganem. Przegrywa Julia z Kendallem.
CZYTASZ-KOMENTUJESZ