Rozdział 39

Od rana trwało w domu lekkie zamieszanie. Wszyscy zabrali się do swojej roboty, nie licząc Emmy, która czekała z tortem do naszego wyjścia. Była godzina 9:30, a Carlos nadal spał.

To trochę komplikowało sprawę, ponieważ Emma miała mniej czasu, którego mogło jej po prostu braknąć. Od pół godziny wpatrywałam się w teledyski, które były puszczane na jednej ze stacji muzycznych. Powoli zaczęło mi się to nudzić, więc ruszyłam w stronę pokoju mojego przyjaciela. Tak, przyjaciela, bo Latynos nie robił nic, by to zmienić, a ja najzwyczajniej w świecie nie chciałam się narzucać. Jeśli będzie chciał, to zapyta, prawda? Otworzyłam drzwi i ogarnęłam wzrokiem pomieszczenie, w którym jak zwykle panował zadziwiający porządek. Z rozpędu wskoczyłam na jego łóżko i wylądowałam siedząc na nim okrakiem. Chłopak zaskoczony szeroko otworzył oczy. Wyszczerzyłam się do niego.
-Co ty robisz?- Położył dłonie po obydwu stronach mojej talii, a ja wzruszyłam ramionami.
-Muszę iść do sklepu, a dziewczyny są zajęte.
Carlos uśmiechnął się i wstał, przez co mimowolnie zjechałam na jego kolana, a on przytrzymał mnie, kładąc ręce na moich plecach.
-A co ja mam z tym wspólnego?
-Pójdziesz ze mną?- Uśmiechnęłam się najsłodziej jak umiałam i wbiłam w niego proszący wzrok. Chłopak się wyszczerzył.
-Pewnie, że tak. Daj mi dziesięć minut.
Zeszłam z jego kolan, po czym cmoknęłam go w policzek i wyszłam z pokoju, kierując się w stronę salonu. Tak jak powiedział, zjawił się po kilku minutach. Wzięłam jeszcze swoją torebkę i wyszłam z domu. Mój przyjaciel zrobił to samo i już po chwili otwierał mi drzwi do swojego samochodu. Ruszyliśmy. Jechaliśmy w kompletnej ciszy, która jak zwykle nam nie przeszkadzała. Jako, że do centrum mieliśmy stosunkowo blisko, po około piętnastu minutach jego auto wjechało na parking dużych rozmiarów galerii.

Od dwóch godzin chodziliśmy po sklepach, a kupiłam jedynie kolczyki, które wpadły mi w oko. Musiałam coś wymyślić, bo impreza zaczynała się dopiero o 18:00. Mieliśmy jeszcze pięć godzin i w tym czasie nie mogliśmy pojawić się w domu.
-Ja wcale nic nie sugeruję, ale zaczyna mi się nudzić.
-No proszę cię, wytrzymasz.- Słodko się do niego uśmiechnęłam, na co przekręcił oczami. Rozglądnął się, a po chwili ponownie przeniósł na mnie wzrok, po czym jego usta wygięły się w cwaniackim uśmieszku.
-Stroju przypadkiem nie potrzebujesz?
Cicho się zaśmiałam. Zboczeniec.
-A dlaczego pytasz?
-Widzę tam taki fajny sklep… Wiesz, może pomogę ci wybrać?- Nie czekając na moją odpowiedź złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę wcześniej wspomnianego sklepu. Od razu przy wejściu dopadł wieszaka z dwuczęściowymi strojami. Stałam z boku i przyglądałam się poczynaniom chłopaka. Ostatecznie w moje ręce trafiły trzy niebrzydkie stroje. Ruszyłam w stronę przebieralni, a mój przyjaciel dotrzymywał mi kroku.

-Mam nadzieję, że będę mógł pomóc ci wybrać.- Mruknął tak, że tylko ja byłam w stanie to usłyszeć.  Poczułam, jak pieką mnie policzki.
-Pomarzyć zawsze można.
Przed wejściem do jednej z przymierzalni usłyszałam jeszcze jego cichy jęk niezadowolenia. Spojrzałam na stroje, zrzuciłam z siebie ciuchy i szybko ubrałam jeden z nich. Czerwony. Przejrzałam się w lustrze i otworzyłam drzwi. Carlos stał oparty o ścianę i wyszczerzył się na mój widok.
-A jednak.
Przekręciłam oczami, a chłopak przeleciał po mnie wzrokiem. Czułam się… dziwnie.
-Ubieraj ten drugi.
Spełniłam polecenie chłopaka i już po chwili stałam przed nim w biało-niebiesko-czarnym stroju.
-Tamten bardziej podkreślał… Pewne rzeczy.- Ponownie się wyszczerzył, a ja zdzieliłam go po głowie i zniknęłam za drzwiami. Usłyszałam jeszcze groźby chłopaka w stylu ‘’Jeszcze zobaczymy’’ czy ‘’Pożałujesz’’. Włożyłam na siebie trzeci i równocześnie ostatni strój, tym razem fioletowy z cyrkoniami. Po wyjściu ktoś wciągnął mnie do sąsiedniej przymierzalni. Mimowolnie oparłam się o ścianę, a Carlos położył dłonie po obydwu stronach mojej głowy.

__________________________________________________________________________

No i jest ;) Pozwólcie, że tak spytam: Co tam u was?

MyheroisLogan – Małpo, jak mogłaś mnie nie ratować! A ja się tak zastanawiałam!

Paaati . *,* -   Awwwww, nawet nie wiesz jak miło czytać takie komentarze <3 cieszę się, że poprawiłam ci humor <3

Do piątku!

A właśnie! Zapomniałabym! dziękuję za 10.000 wyświetleń! Jesteście niesamowici!