Rozdział 10

          *Pkt. Widzenia Carlosa*

Po drugiej stronie słuchawki usłyszałem zaspany głos mojego przyjaciela.

-Co za siła nieczysta dzwoni do mnie o 7:00 nad ranem z telefonu mojego przyjaciela, który jest w śpiączce?

Parsknąłem śmiechem i z uśmiechem powiedziałem:

-Ta siła nieczysta, to twój przyjaciel, który wybudził się ze śpiączki i jest strasznie głodny, a wątpi, że tu podają coś jadalnego.

-Carlos! Boże, jak dobrze, że się obudziłeś! Za niedługo przyjadę do was z Jamesem i przyniosę dużo jedzenia. Sabina też powinna coś zjeść.

Kątem oka spojrzałem na moją przyjaciółkę, która uśmiechała się do siebie.

-Życie mi ratujesz. Ja idę na badania, spotkamy się w szpitalu. Narka.

-Do zobaczenia.

Rozłączyłem się i chwiejnym krokiem, ostrożnie stawiając nogi ruszyłem za pielęgniarką.

                                       *Oczami Sabiny*

Carlos wyszedł, a chwilę później w drzwiach ukazał się Logan. Posłał mi uśmiech, a ja zrobiłam to samo, wypuszczając powietrze z płuc. Usłyszałam głos mojego przyjaciela.

-Strasznie się cieszysz, prawda?- Spojrzałam na niego i przygryzłam dolną wargę.

-Jak każdy.

-Nie…Ty bardziej.-Chłopak poruszył brwiami, a ja poczułam jak moje policzki płoną.

-Wcale nie.-Spuściłam wzrok.

-Mnie nie oszukasz. Poza tym mi możesz powiedzieć wszystko. Przyznaj, że go…- Logan nie dokończył, ponieważ drzwi otworzyły się ukazując szczerzącego się Carlosa. Na ten widok się uśmiechnęłam, a szatyn posłał mi zwycięskie spojrzenie. Olałam to.

-Poza tym, że mam lekki wstrząs mózgu i liczne zadrapania, to nic mi nie jest. Lekarz nie wie czemu byłem w śpiączce. To dziwne. Ale wracając do tematu, to za dwa dni prawdopodobnie stąd wyjdę, ale nie będę mógł się przemęczać.

-To super! Wtedy wrócimy do mnie. A teraz kładź się.- Rozkazałam.

Nasz chory, jako że musiał odpoczywać położył się na łóżku. Zaczęliśmy rozmawiać. W pewnym momencie wstałam i podeszłam do okna. Chwilę tam postałam i usłyszałam głos Latynosa. W tym samym czasie mój wzrok przykuło coś dużego.

-Ciekawe co te bezmózgi wymyślą.-Wypalił, a Logan parsknął śmiechem.

-Jeżeli zobaczylibyście to co ja, nie byłoby wam do śmiechu.- Wydukałam, nadal wpatrując się z widok za oknem. Logan przyjrzał mi się badawczo i jak oparzony wstał, oraz podbiegł do okna. To co zobaczył wprawiło go w niemałe osłupienie. Otóż James i Kendall pchali do szpitala tort, znacznie większy od nich.

-Ani mi się waż wstać!- Powiedzieliśmy równocześnie do Carlosa, który chciał zobaczyć, o co nam chodzi.

-Zaraz się dowiesz, a teraz ja idę pomóc Kendallowi. Wątpię, żeby sam dał radę. Na razie!- Dodał Logan i wybiegł z Sali. Spojrzeliśmy po sobie z Carlosem i wybuchnęliśmy śmiechem. Usiadłam koło Latynosa.

-To było…Dziwne…- Powiedziałam.- A ty jak się czujesz?

-Jest dobrze. I fajnie jest mieć świadomość, że komuś na mnie zależy.- Posłał mi uśmiech.- Siedzisz tu od tygodnia. Jak się trzymasz po tym wszystkim?- Nieśmiało spojrzał mi w oczy. Lekko się uśmiechnęłam.

-Jest dobrze. Nadal nie umiem uwierzyć w to, jak się zachował. Poza tym, to przeze mnie tu leżysz.- Ostatnie zdanie wyszeptałam spuszczając wzrok na podłogę, która w tym momencie wydawała się bardzo ciekawa. Carlito westchnął i palcem wskazującym lekko podniósł mój podbródek, tak żebym patrzyła mu w oczy. Zaczął mówić pewnym głosem:

-To nie jest twoja wina. Sam zacząłem się z nim bić, sam straciłem nad sobą kontrolę i sam nie byłem do końca silny, by bronić cię do końca. Gdybym nie chciał, to bym tego nie zrobił.

-Dziękuje… Za wszystko… Za to, co powiedziałeś teraz, za to, co zrobiłeś jak się poznaliśmy i wreszcie za to, co zrobiłeś tydzień temu. Jestem ci za to bardzo wdzięczna.

-Po prostu dbam o ważne dla mnie osoby.-Uśmiechnął się, lecz szybko spoważniał. Zaczął się do mnie zbliżać. Przymknęłam oczy i czekałam na kolejny ruch Latynosa…

Jejku, to co piszecie jest tak bardzo miłe! Brak słów ;) Poza tym dobiliście do 10 obserwatorów! Dziękuje! ^^  No i 10 rozdział...

Nie będę się rozpisywać chciałabym tylko zaprosić na te dwa blogi:

www.1key-to-happiness.blogspot.com   uwielbiam go! Ten blog wywołuje u mnie takie emocje…

http://imagines-about-my-love.blogspot.com/  Blog z Imaginami. Prowadzi go moja przyjaciółka ^^

Do następnego :D     Sabi ;3