rozdział 12

                             *Chwilę później*

Karolina się uspokoiła, ale nadal nie powiedziała mi dokładnie o co chodzi. Usłyszałam ciche westchnięcie.

-Ty chcesz znać szczegóły, prawda?

-Troszeczkę.  Ale nie musisz.- Od razu się zreflektowałam.

-Jasne… Po tym jak się o tym dowiedziałam szybko pobiegłam do Dominika. On zaczął mnie pocieszać, lecz z marnym skutkiem. Wtedy powiedział, że wie jak mnie pocieszyć i zaczął mnie całować, więc ja to odwzajemniłam. Potem jednak wsadził rękę pod moją bluzkę, więc w mojej głowie zapaliło się czerwone światełko, jeśli wiesz co mam na myśli. Lekko go odepchnęłam i powiedziałam, że to wciąż za wcześnie, a on zaczął krzyczeć, że tak naprawdę go nie kocham. Ja powiedziałam, że to nieprawda, a on kazał mi to udowodnić. Ja nie chciałam, zresztą nadal nie chcę robić nic wbrew sobie i właśnie to mu uświadomiłam, a on ze mną zerwał i…-Zająknęła się.- I powiedział, że prędzej czy później i tak dostanie to, czego chce z moją zgodą, lub bez.- Skończyła swoją dość długą opowieść, a ja siedziałam jak wryta. Nie sądziłam, że on byłby do czegoś takiego zdolny. Mimo tego, że za nim nie przepadałam cieszyłam się szczęściem Karoliny, a teraz miałam ochotę zatłuc go zgniłym kurczakiem.

-Ok… Po pierwsze: Mała, nie możesz tyle płakać. To go tylko utwierdzi w przekonaniu, iż zrobisz dla niego wszystko. Masz się uśmiechać i czerpać z życia wszystko co najlepsze! A po drugie, to pogadaj z rodzicami. Wyjaśnicie sobie wszystko i będzie dobrze.-Zakończyłam pewnie.

-Może masz rację. Dziękuje, na ciebie zawsze mogę liczyć.- Szepnęła.

-Tak, możesz. A teraz marsz do łazienki, bo wyglądasz jak potwór. Sama buka by się ciebie przestraszyła!- Karola na mnie popatrzyła i powiedziała z sarkazmem:

-Dzięki, dziewczyny naprawdę lubią to słyszeć. Swoją drogą, zrób coś ze swoimi włosami. Zaufaj mi, nie wyglądasz lepiej ode mnie.- Zdążyła wbiec do łazienki, uciekając przez nadlatującą poduszką.

Po piętnastu minutach byłyśmy ubrane. Siedziałyśmy w salonie naprzeciw siebie. Ja byłam odwrócona w stronę drzwi, a ona okna.

-Rodzice wiedzą gdzie jesteś? Nie wróciłaś na noc do domu.

-Nie wiedzą. Wyłączyłam komórkę. Nie miałam ochoty z nimi rozmawiać.-Wzruszyła ramionami.

-Dzisiaj do nich pójdziesz i wszystko sobie wyjaśnicie, a teraz gadaj, co z nim zrobisz?- Miałam na myśli Dominika.

-No jak to co? Zapomnę. Masz rację, użalanie się nad sobą wcale mi nie pomoże. Byłam przygotowana na to, że prędzej czy później się rozstaniemy. Myślałam jednak, że w innych okolicznościach…Ale już jest dobrze.- Lekko się uśmiechnęła.

-Puszczamy Big Time Rush?- Uśmiechnęłam się, bo znałam odpowiedź.

-Jeszcze pytasz? Moja miłość do nich nie przejdzie! Jestem tego pewna!

-Czemu tak sądzisz?

-Bo są utalentowani, przystojni, zabawni, optymistyczni, mili…-Oho!  Znowu się zaczyna. Dziewczyna się rozmarzyła, a ja muszę się skupić, by nie wybuchnąć śmiechem. Zapytacie dlaczego? Otóż, kilka metrów za nią stoją Carlos, James, Logan i Kendall. Olałam potok słów Karoli i patrzyłam na słodko uśmiechający się zespół.

-…A mówiłam już, że są utalentowani? I…Co ty masz taką dziwną minę?

-Odwróć się.- Powiedziałam, a ona w momencie zrobiła to, o co ją prosiłam. Chłopcy stali z wyszczerzem. No, przynajmniej większość z nich. Logan stał z lekkim uśmiechem, przyglądając się mojej przyjaciółce. Nie dane mi było się nad tym zastanawiać, bo usłyszałam piskliwy głos Karoli:

-Sabi… To jest sen, prawda? Tan naprawdę rodzice są moimi rodzicami, ciągle chodzę z Dominikiem, któremu na mnie zależy i nigdy nie spotkam chłopaków z BTR chociaż tak bardzo tego pragnę.

-Czemu tak myślisz?- Zapytałam.

-Bo oni stoją przede mną, a Logan patrzy na mnie, jakby chciał mnie zjeść.- Mówiła oskarżycielskim tonem, a Logan się zawstydził i zrobił cały czerwony. Ja, Carlos, Kendall i James zaczęliśmy się śmiać, a tamta dwójka spojrzała na mnie. Logan oskarżycielskim wzrokiem, a Karolina jakby pytała: ‘’a to jednak nie sen?’’

Zapraszam na kolejny rozdział :). Na początku dziękuje za 13 komentarzy! Jesteście niesamowici! A teraz ważne pytanie. Za niedługo w opowiadaniu Logan, Carlos, James i Kendall wyjadą na miesiąc. Mam opisywać ten miesiąc czy mogę napisać *miesiąc później*?  Proszę o odpowiedź, bo nie wiem jak to opisać :). Proszę o komentarze. Pozdrawiam ;)